تحلیل و معنایابی کارنواها در تالشی جنوبی

ترانه ­های کار نسخة خوانای احساسات و عواطف مردم ساده دل روستایی و بیانگر آمال و آرزوها، امیدها، شادی­ها، غم­ها، عشق­ و تنهایی­ های آن هاست. به ترانه ­های کار «کارنوا» نیز گفته می­شود که با اهداف متعدد و معمولاً برای توصیف نوع کار، هماهنگی بین افراد، ایجاد محیط شاد در فضای کار، تقلیل سختی­های کار سروده می شوند. این ترانه ها به زیر شاخه های مختلفی تقسیم می­شود: ترانه های کشاورزی، شیردوشی، چوپانی و جز این ها.با بررسی، تحلیل و معنایابی ترانه های کار در هر جامعه­ای به­راحتی می­توان به فضای اجتماعی و فرهنگی آن جامعه پی برد. در این مقاله ضمن بررسی خصوصیات زیبایی­ شناختی و هنری انواع کارنواها در قوم تالش، به تحلیل مردم­ شناسی آن ها می پردازیم تا بدین وسیله برخی از مسائل فرهنگی، آداب و رسوم و روحیاتِ جامعة قومی تالش را معنا­یابی و تحلیل کنیم. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و شیوة گردآوری اطلاعات، میدانی- کتابخانه ای است. در این بررسی حدود 20 ترانة کار تالشی تحلیل شده است. یافته های این پژوهش نشان می­دهند که بسیاری از خصوصیات و ویژگی­ های فرهنگی، اجتماعی و آداب ­و­ رسوم، باورها، ارزش­­ ها، عاشقانه­ ها، غم­ ها، نقش زنان در کار و امور اقتصادی، اهمیت تعاون و همیاری در نزد قوم تالش در این کارنوا­ها بازتاب یافته­اند؛ ضمن اینکه بیشتر ترانه های کار در تالش جنوبی، ترانه­ های کشاورزی و چوپانی است که بیانی عاشقانه دارند.